Ogród japoński to chyba najlepiej rozpoznawalna część Łódzkiego Ogrodu Botanicznego. Niewielki, dwuhektarowy obszar zawiera trzy stawy i kilka małych wzgórz obłożonych blokami kamiennymi z pochodzącymi z kamieniołomów. W ogrodzie japońskim nie ma miejsca na przypadek i 'dziki' rozwój roślin. Tu wszystko zostało starannie zaplanowane i posadzone w wyznaczonych miejscach. Stawy stanowią najbardziej charakterystyczny element pejzażu, wśród nich ułożone zostały kamienne mostki i ścieżki. Wiosną w wodzie odbijają się kolory kwitnących drzew i kołyszą sie setki kwiatów grzybieni ogrodowych (Nymphaea x hybrida). Wokół stawów i wzgórz rosną rośliny pochodzące z Azji Wschodniej, głównie Chin i Japonii - metasekwoja chińska (Metasequoia glyptostroboides), żywotnikowiec japoński (Thujopsis dolabrata) oraz wiśnia piłkowana (Prunus serrulata). Do najbardziej rzucających się w oczy przedstawicieli fauny możemy zaliczyć gniazdujące tu kaczki krzyżówki (Anas platyrhynchos) i łyski (Fulica atra). W spokojniejsze dni, wśród kamieni, można spotkać zaskrońca (Natrix natrix). Żaby zielone (Rana esculenta) są stałymi i czasami głośnymi rezydentami. Traszka zwyczajna (Lissotriton vulgaris) natomiast jest widoczna tylko w okresie godowym - wczesną wiosną. Ze świata owadów najłatwiej możemy zauważyć kilka gatunków ważek (Odonata), na stałe związanych ze środowiskiem wodnym. Jeżeli chodzi o gatunek Homo sapiens sapiens, to najczęstszą odmianą spotykaną w tych rejonach jest fotograf ślubny i komunijny. Bardzo lubię ogród japoński za jego spokój, harmonię, zapachy i barwy kwitnących drzew. To idealne miejsce na odpoczynek i zadumę. Pod jednym jednak warunkiem - najlepiej odwiedzić go przed południem w roboczy dzień. W weekendy przelewają się tu tłumy ludzi.  Nazwa ogród japoński zobowiązuje - na zakończenie nie mogło więc zabraknąć trzech małych haiku z tego miejsca.